İnsan, at ve çöp...

Gönüllü geri dönüşümcüler... Kısıklı Mahallesi, Sefa Camii Sokak... Saat, 06.54. Ekmek peşinde koşan milyonlarca insan gibi, onun da mesaisi başlamış. Çöplerden kâğıtları ayıklıyor, topluyor ve satıyor. Aslında, tam bir “geri dönüşüm” hizmeti. Bu işi bir vakıf ya da dernek yapsa, belki de “çevrecilik” ödülü alacak... Ama o, şehrin koşuşturmacası arasında bir “Çingene” olarak kalıyor...

Kaldırımda uyumak...

Burası Mecidiyeköy. Tarih, 8 Ağustos 2008. Bir anne ve küçük kızı, bir arabanın gölgesinde, kaldırım üzerinde öğle uykusuna yatmışlar. Belli ki, bu onlar için sıradan bir durum hâline gelmiş. Yanlarından gelip geçen insanların bakışları da, ne düşündükleri de umurlarında değil. Muhtemelen dilencilik yapıyorlar ve uyandıktan sonra buna devam edecekler. Peki ama, bu henüz ilkokul çağındaki küçük kız çocuğu ne olacak? Büyük bir ihtimalle okula gidemeyecek. Büyüyünce ne olacak? Dilenci mi? Ne dilenecek insanlardan? Merhamet mi? Küçük yaşında onun karşısına çıkmayan merhamet, büyüdüğünde mi çıkacak? O bir merhametle karşılaşsaydı, bir Ağustos günü kaldırımda mı uyurdu?