“İslâmî” edebiyat dergileri

“İslâmî” hassasiyetler içinde yürüyen bir edebiyat dergisinin bazı eski sayılarında birkaç hikâye okudum ve şunu gördüm: Hikâye yazarları, anlatım tekniği bakımından şiir, deneme ve hikâye dili arasında kararsız kalmışlar. Bazı cümleler şiire, bazı cümleler denemeye, bazı cümleler hikâyeye yöneliyor. Kötü…

Üstelik hikâyelerde ve şiirlerde ciddi ifade bozuklukları, dil hataları var. Bu, endişe verici bir durum... Oysa hikâyeleri, şiirleri bir edebiyat dergisinde yayınlanmaya başlamış olan yazarların, bu dil meselesini çoktan halletmiş, artık üslûba ve derinliğe yönelmiş olmaları gerekirdi… İyi bir yerde değiliz…